William Barclay (5 December 1907, Wick - 24 January 1978,
Glasgow) was een Schotse professor in Goddelijkheid en Bijbelkritiek aan de universiteit van Glasgow.
Door de veroveringen van Alexander de Grote was het Grieks in vrijwel de hele beschaafde wereld de meest gesproken taal in de tijd dat het Nieuwe Testament geschreven werd.
Door Barclays grote kennis van de Griekse taal en de samenleving in die tijd, zijn de commentaren die hij geeft van grote toegevoegde waarde. Ze geven inzicht in hoe de woorden van Paulus en de andere auteurs van het Nieuwe Testament kunnen worden geïnterpreteerd.
Deze commentaren zijn een bron van inzicht en inspiratie voor mij. Daarom deel ik ze graag met je.
De wandeling met Christus bestaat soms ook uit moeilijke en zware tijden die je geloof en vertrouwen op de proef zullen stellen. Dit is een goede zaak, want beproeving brengt standvastigheid. Door deze standvastigheid krijg je karakter en vertrouwen. En vertrouwen brengt hoop.
Discipelschap komt neer op gehoorzaamheid. De discipel is iemand die Gods woord houdt zoals hij het in Jezus hoort. Hij is iemand die het meesterschap van Jezus heeft geaccepteerd.
Johannes 16: 5-15
Als christen word je geleid door de Heilige Geest. Maar hoe werkt dat? Wat doet de Heilige Geest met je? Hoe merk je dat Hij tot je spreekt?
Johannes 15: 18-27
Een van mijn grootste angsten is lange tijd geweest om anders te zijn dan anderen en door hen geminacht of zelfs gehaat te worden.
Jezus zegt dat dit zal gebeuren en dat dit juist goed is. Juist hierover gaat dit commentaar.
Romeinen 1:28-32
Er is nauwelijks een andere passage die zo duidelijk laat zien wat er met een man gebeurt als hij God buiten beschouwing laat. Het is niet zozeer dat God je oordeelt, het is meer dat je het oordeel over jezelf afroept door God geen plaats te geven in je leven.
Als een mens God uit zijn leven bant, wordt hij een bepaald soort mens, deze passage is een van de meest verschrikkelijke beschrijvingen in de literatuur van het soort mens dat hij dan wordt.
Because his comments and explanations are simple yet elegantly put. Insightful and inspiring. That's why we want to share his work with you.
Never a man magnified his office as Paul did. He did not magnify it in pride; he magnified it in wonder that God had chosen him for a task like that. Twice in the opening words of this letter he lays down the greatness of his privilege.
When Paul summoned one of his henchmen to a task, he always began by setting forth his own right to speak and, as it were, laying again the foundations of the gospel. So he begins here by saying certain things about his apostleship.